**********************
ساڈے تئیں دے نال بجھارتاں، ساڈے تئیں نل قول قرار
ساڈے تئیں نال باجھیاں جانجھیاں ، ساڈے تئیں دے نال وپار
اسیں تیرے باجھ نہ ہوندڑے، ساڈی کوئی نہ کال قطار
سانوں کڈھ کے اپنے آپ چوں، جاوسیوں پاروں پار
فرحت عباس شاہ
**********************
بھانویں لگدائے منزل دُور دی، بھانویں لگدائے بند کتاب
اوہدی رہ وچ اگ دی چاننی، دُکھ درد وی پھُل غُلاب
کی پڑھنا روز نماز نوں، کی کرنے روز حساب
سانوں کافی ہجر وکالتاں، سانوں کافی عشق جواب
فرحت عباس شاہ
**********************
ہر رات خیال دے موڈھیاں تے تیرے ہجر دا میّت چا کے
دل ٹُردائے اگ دیاں رستیاں تے ہر پاسے سَتھَر وچھا کے
کدیں روندائے کدّھاں نَپ نَپ کے کدیں یاداں نوں گل لا کے
لڑ پھَد، پھَد پُچھدائے کعبے دا، کی لبھئیی عرش ہَلا کے
فرحت عباس شاہ
**********************
غزلاں
**********************
ساڈی دل دے ہتھ مہار
اسیں ڈھوڈھن نکلے یار
اسیں ہسدے پھل غُلاب
اسیں روندے زار قطار
ساڈی جِت دا راز آسان
اسیں کدی نہ مَنّی ہار
کوئی عشق دا شوہ دریا
اسیں ڈھٹھے ادھ وچکار
اسیں پکھی واس فقیر
ساڈے رستیاں وچ مزار
فرحت عباس شاہ
**********************
ہن ساڑ تروڑیا دل سائیں
اسیں رسّی دے وِچ ول سائیں
ہک دریا وانگ سمندراں دے
مارے اکھیں دے وچ چھَل سائیں
کُجھ ایہہ جیہا بَلدا ریتَڑہا
لیہہ گئی اے دل دی کھَل سائیں
ہک وار اساڈا آکھیا من
ہک وار اساں نل رَل سائیں
سفراں وِچ تُوں وی حصہ پا
دو چار قدم تاں چل سائیں
سانوں کڈھ تریاکل لوکاں چُوں
کوئی آپ سنیہڑا گھل سائیں
اجاں پیر ٹُرن دے قابل ہَن
کیوں رستے ہو گئے شل سائیں
جس دن دا ڈھٹھّاں غش کھا کے
سائے بیٹھیاں تلیاں مل سائیں
فرحت عباس شاہ
**********************
ایہہ جندڑی بے رنگ اساڈی
قسمت کیتی ننگ اساڈی
پیڑاں لہو اچ گڈّھیں پائیاں
نس نس ہو گئی تنگ اساڈی
خالق ہتھ تے پیر چا بدّھے
خلقت دے نل جنگ اساڈی
وینی گھُٹ کے پھدھ لئی زخماں
ٹُٹ گئی ہک ہک وَنگ اساڈی
کنڈیاں دے وس درد اساڈا
ہجراں دے ہتھ ونگ اساڈی
افراتفری دے وچ نکلے
ہر شے رہ گئی جھنگ اساڈی
کنڈ بچاون اوکھی ہوئی
یاراں دے نل جنگ اساڈی
فرحت عباس شاہ
**********************
کئی عشق آباد دے شاہ اَمڑی
سانوں لا گئے پُٹھّی راہ اَمڑی
اِس ہجر اسانوں زِچ کیتا
ساڈے گل اِچ پایا پھاہ اَمڑی
ہُن روناں سِر تے رکھ رکھ بانہہ
کیوں کیتا آن وِساہ اَمڑی
کوئی گھٹدائے مُڑ مُڑ دل ساڈا
کوئی ٹُکدائے مُڑ مُڑ ساہ اَمڑی
کوئی بھَار اے بھیڑِیاں کِیتِیاں دا
ساڈے سینے اُتّوں لَاہ اَمڑی
ساڈے مردے جاندے جی سوہنی
ساڈے سُکدے جاندے گھاہ اَمڑی
فرحت عباس شاہ
**********************
ہک سکھ تے دکھ ہزار وے یار سلامت رہو
ساہ ساہ نل جند ہزار وے یار سلامت رہو
ہک پاسے کلّی جندڑی ڈر بدنامی دا
ہک پاسے کُل بزار وے یار سلامت رہو
اساں عشق نماز بنا کے سجدے سِر سَٹیا
تُوں کیتا کاروبار وے یار سلامت رہو
اسیں اپنا وَکھ مُکا کے تیرے کٹھ دے وچ
چھڈ دتّے قول قرار وے یار سلامت رہو
ساڈے ہور اصول محبتاں وچ قربانیاں دے
ترا ہور طریقا کار وے یار سلامت رہو
ساڈے اندر ہلکی پھاٹ بنائی ائی مُدتاں دی
سانوں سٹّیئی اَدھ وچکار وے یار سلامت رہو
فرحت عباس شاہ
**********************
ہر ہک دُکھ چاکیتا کٹھّا
سینے دے وچ بلیا بھَٹھّا
ٹُر وَ گِیم ہک دیس اولڑے
گل وچ پائیُم کورا لَٹھٗا
ایڈا نیڑے کون کھلوتَئی
ساہ وی لینائیں مَٹھّا مَٹھّا
دھُوڑاں اُڈجا اَکھیں پئیاں
سینے اندر کوٹھا دُھٹھّا
دل دا وِکھریا وِکھریا تیلا
کون کرے وِن اکھیوں کَٹھّا
آپے وسدیاں جھوکاں چھڈیاں
کلیاں بہہ کے آپ تَرَ ٹھّا
فرحت عباس شاہ
**********************
میرا سوہنا صاحب تے جج سائیں
میرے ننگ نموز نوں کَج سائیں
تیری یاد زَواری سوچاں دی
تیرا خاب، خیال دِی حج سائیں
ہک وار تاں ویہڑے آ ویکھو
اسیں بھر بھر ونڈیے چھج سائیں
تیرے کَکھ وی ساتھوں بھارے ہِن
کی دسِیے تیری دھج سائیں
اسیں کمّی، نیچ تے بے نامی
تُوں رکھ لئی ساڈی لَج سائیں
تیری وستی ہور وہ دُور دِسے
بڑا ویکھیا ہے بھَج بھَج سائیں
فرحت عباس شاہ
**********************
بال لہو وچ اَگ وے اَڑیا
آ سینے نَل لگ وے اَڑیا
دِل تو چوری دل لے نَسیوں
جا بئیمان تے ٹھگ وے اَڑیا
اَکھ اِچ نیلے کچ دا گولا
مُندری دے وِچ نگ وے اَڑیا
دُکھ اِچ اپنیاں کی کیتا ہے
کی کر لینا جگ وے اَڑیا
مان، تران، تے دَان اساڈے
دریاواں دی جھگ وے اَڑیا
خبرے دل وچ کون آ وسیا
پھَڑک پئی رَگ رَگ وے اَڑیا
مُکرنا اِنج کھلوتے پیریں
ہک دودِن تاں تگ وے اَڑیا
پیار تاں سِر دا تاج دیوے
پیریں رول نا پَگ وے اَڑیا
فرحت شاہ جئے کتنے پھِردے
اوہدے دَر دے سَگ وے اَڑیا
فرحت عباس شاہ
**********************
اپنے ہتھیں چا دِل بھولے
اَگ تے دھپ دے بوہے کھولے
لوکی چُلہا ویکھن آئے
مٹّی، دُھوڑ، سُواہ تے کولے
سینے وِچ دل تڑپے بھیڑا
زور زور دی کشتی ڈولے
ہار سِنگھار چا کیتا ڈھولے
چن دا چانن ہَسّے بولے
ہل جُل گیا اِمان دِلے دا
ہوگیا سوہنا ماسے تولے
بے رنگے پانی دے قطرے
اَکھ اِچ کتنے رنگ چا گھولے
فرحت عباس شاہ
**********************
ساڈے سُتّے درد جگا سانول
سانوں سچّی راہ تے لاسانول
کئی چھیڑ عجیب اَوَلڑے سُر
ساڈے دِل دی تار ہلا سانول
کدیں بُوہے کھول مِلا پاں دے
کدیں اپنے کول بُلا سانول
سانوں بَنھّ چِنتا دی پیگھاں وچ
نالے دیہاں رات جھُلا سانول
بے رُخ کَوڑیِل خفا سانول
اسیں ماڑے مُول گدا سانول
کدیں پَرت کے مار زمیناں نُوں
کدیں اپنا آپ وِکھا سانول
فرحت عباس شاہ
**********************
سانوں پئے گئی عشق دی جھَسّ
اسیں آپ وَنجا لئی چَسّ
کُجھ جگ نوں واری دے
نہ آپ اپنے تے ہَسّ
کدیں آپ وی پَکھُّو بن
کدیں آپ وی جال اِچ پھَسّ
مِرے ہوٹھاں لئی لُکا
میری اَکھّیں دِتّی دَسّ
اَسیں پالئی کچّی چھت
اَج وَسّ اوئے بَدلا وَسّ
فرحت عباس شاہ
**********************
ہک ہک رات تے شام وے ڈھولا
تِیں سوہنے دے نام وے ڈھولا
تیرے باجھ اَرام وے ڈھولا
ساتھے مُول حرام وے ڈھولا
دل ساڈا درباراں ورگا
نہ لاویں الزام وے ڈھولا
تیرے باجھ اے وسدی نگری
سانوں دسدی لام وے ڈھولا
توں وی تے اس جگ تے ہویا
ساتھُوں وَدھ بدنام وے ڈھولا
صبح سویر دا وعدہ کر کے
کر چھڈیو ای شام وے ڈھولا
سانوں اج وی تیرا کر کے
لوکی کَرَن سلام وے ڈھولا
پیار دی پہل ہمیشہ سوہنی
بَہُوں بھیڑا اَنجام وے ڈھولا
جس جس واڑے وَڑیوں پِیرا
کیتے آن غلام وے ڈھولا
فرحت شاہ ہک عشق نوں منیا
مرشد ، پِیر، امام وے ڈھولا
فرحت عباس شاہ
**********************
ناکر اتنا غم وے بندیا
سُک جاسی آ چَم وے بندیا
یار دا سوہنا ناں پڑھ پڑھ کے
دِل نُوں کیتا دَم وے بندیا
اندر و ئی اندر روکے کر لَے
دل دیاں پلکاں نم وے بندیا
چھوٹا چھوٹا ڈر وی کردا
سر دے وِچ دَھم دَھم وے بندیا
اپنے اپنے ہتھ نوں سجدا
اپنا اپنا کم وے بندیا
فرحت عباس شاہ
**********************
کیوں لا دِتّی اُو ڈِھل
ساڈا سُولاں دے وچ دل
اِنج چُبھّے خالی راہ
جِویں اکھّیں دے وِچ کِل
سانوں پَچھّو‘تا، نہ دَس
ساڈے زخماں نوں نہ چھِل
اوہدی کھبی اَکھ اِچ وال
میرے اُتلے ہوٹھ تے تِل
کدیں رَسَم تروڑ کے آ
کدی کدّھاں ڈھا کے مِل
ساڈی کَنڈ دے تَلّے کَچ
ساڈے سینے اُتے سِل
فرحت عباس شاہ
**********************
اوہ عشق وی کی جے لُٹّے نا
ہَٹ ہَٹ کے ساہواں گھُٹّے نا
اجاں کدّھی دُور دسیندی ہے
شالا راہ اِچ زور تَرُٹّے نا
جے لینا نئیں تاں موڑ دیوے
دل ردّی دے وچ سُٹّے نا
بھانویں بُکّاں بھر بھر ونڈدا رہ
ایہہ سودا پیار دا کُھٹّے نا
اوہ بی حق سچ دا بی ناہیں
جیہڑا پتھراں دے وچ پھُٹے نا
فرحت عباس شاہ
**********************
ساڈا اتنا سخت سوال وی نئیں
تُوں چھوہر، چھراٹ تے بال وی نئیں
تیرے متھّے وی ناں لگ سکیے
کُجھ ایہہ جہا ساڈا حال وی نئیں
اسیں کھل کے رو وی نئیں سکدے
ساڈی اکھّیں دے وچ کال وی نئیں
تیری ایہّے گلاں بھیڑیاں ہِن
تُوں دُور وی نہیں تے نال وی نئیں
تیری سوڈھ اچ جو کجھ لبھیا ہے
اوہ سَٹ گھَتَن دا مال وی نئیں
فرحت عباس شاہ
**********************
گُڑ، مکّھن، کھنڈ، گھیو بیلی
جو لبھدئ یار نوں ڈھو بیلی
ترا ہر ہک شئے اِچ رنگ سجنا
تری ہر پاسے خشبو بیلی
دشمن نوں ساڈا زور وِکھا
ساڈے موڈھے نال کھلو بیلی
عشقے دی دھپاں سوکھیاں نئیں
لگ جاندی دل نُو لو بیلی
ترے گل لگدے ٹُر واپس گئے
ہُن کَلیاں بہہ کے رو بیلی
فرحت عباس شاہ
**********************
سانوں شہر اِچ شغل بنڑانا، وے بیلیا اللہ دا ناں ہئیی
ساڈے ناں اُتے لوک ہسانا، وے بیلیا اللہ دا ناں ہئیی
اسیں اُجڑے تے شہر پئے وسدے، سانوں روندیاں ویکھ کے ہسدے
سانُوں جیندیاں مار مُکا نا ،وے بیلیا اللہ دا ناں ہئیی
اسیں رو رو تئیں نوں سدنا، ہک تئیں دا دَرنا چھَڈنا
سانوں اگلا بُوہا وکھا نا، وے بیلیا اللہ دا ناں ہئیی
اتھے سب دیاں سنگتاں بُریاں، منہ ہسدے تے ڈھڈ وچ چھُریاں
سانوں وِچ پردیس رُلانا ، وے بیلیا اللہ دا ناں ہئیی
اتھے کون کسے دا یار اے، پیا رُلدا فرحت دا پیار اے
ساڈا نام نشان مٹانا، وے بیلیا اللہ دا ناں ہئیی
فرحت عباس شاہ
**********************
نظماں
**********************
غم
سو سو رنگ دے موسم بدلے
غم دا ہکو رنگ
چُلیاں دودھ پِوا کے ڈِ ٹھا
مُڑوی خوش نا ہویا
اَدھی اَدھی رات اُٹھی کے
دل تے مارے ڈنگ
غم دا ہکو رنگ او بیلیا
غم دا ہکو رنگ
فرحت عباس شاہ
**********************
عشق
اسیں عشق بنایا پِیر او بیلیا
عشق بنایا پِیر
زخماں دے وچ کُنڈیاں پائیاں
چھالیاں دے وِچ کَچّ
ٹُر تُر رستے کالے کیتے
پیلا کیتا لَہو
جاگ جاگ کے اکھیں ساڑیاں
رو رو ساڑیا دل
اپنے ہتھّیں آپے ٹھوکے
سدھراں دے وِچ کِل
اپنا آپ بگانا کیتا
مٹّی لایا مُل
رُل رُل کے اسیں مُڑ مُڑ لَبھّے
لَبھ لَبھ کے گئے رُل
ساہ ساہ دے نل آری بنھّ کے
سینہ دِتّا چیر
دُشمن فوج دے گھوڑے بن کے
اپنی لاش تے آپے بھَجّے
کیتی آن اَخیر اوبیلیا، کیتی آن اَخیر
اسیں عشق بنایا پِیر او بیلیا
عشق بنایا پِیر
فرحت عباس شاہ
**********************
دل دے ہتھ مہار
ساڈی دل دے ہتھ مہار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار۔۔۔۔
*************
ساڈا علم دے نال یرانا ہے
ساڈے کول یقین پرانا ہے
سانوں ہر شے تے اِتبار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار پیا
ساڈی دل سے ہتھ مہار۔۔۔۔
*************
بھانویں کنڈیاں دے وِچ لَے نَسّے
بھاویں چِکڑاں دے وِچ جا پھَسّے
ساڈے پکے قول قرار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار۔۔۔۔
*************
سانوں دُھپّاں ہیٹھ وی ٹھڈھ سائیں
ساڈے سِر تے لاج دی گڈھ سائیں
ساڈے موڈھے عشق دا بھَار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار۔۔۔۔
*************
ساڈی دُھپاں ساجھیاں رُکھاں نل
نالے بھاجیاں جانجیاں دُکھاں نل
جگراتیاں نال وپار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار۔۔۔۔
*************
ساہ پَکھی ٹھڈھیاں ہاواں دی
لَب تَسبی ذِکر اَداواں دی
اَکھ رووے زار قطار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار پیا
ساڈی دل دے ہتھ مہار۔۔۔۔
فرحت عباس شاہ
**********************
جِیندے جاگدے لوک
اسیں لکھ نمازاں نیتیاں، اسیں سجدے کیتے لکھ
کدیں ٹبیاں ریتاں رولیاں ، کدیں گلیاں دے وچ کَکھ
اسیں پَکھو وِچھڑے ڈار توں، اسیں اپنے آپ توں وَکھ
اسیں ویکھیا دِل مخلوق دا، دِل بُوہے بُوہے رَکھ
*************
اسیں راتاں کٹیاں جگ کے، لگ باریاں نال کھلو
ساڈی اکھیں رستیاں ساڑیاں، دل دِتّا دَرد پَرو
ساڈی ساہ وِچ صبر دی چاشنی، ساڈی رگاں وچ خشبو
ساتھوں ہار کے ساڈے حوصلے، پئے کدّگاں نَپ نَپ رو
*************
اسیں گھبرُو سِک دے شہر دے، ساڈے خاباں نال وِداں
اسیں خالی کھوکھے ذات دے، سانوں چُنجاں مارن کاں
اسیں موسم کچّے عشق دے، ساڈی دُھپ بنے نا چھاں
ساڈے متھّے بھرے لکیر دے، ساڈی قسمت مُول نا تھاں
*************
اسیں مجرم عشق دے جُرم دے، اسیں سُفنے لَے اُڈیک
ساتھے لگّن روز عدالتاں، سانوں پئے جَئے روز تَریک
نِت آساں لا لا بیٹھیئے ، نِت دِل تے مارئیے لیک
کدیں چھِکّے چَن اَسمان تے، کدیں مِٹّی لَوے دَھریک
*************
اسیں جمدیاں نال دے گھابرے، اسیں قسمت نال خفا
کدیں پتھراں دے وچ کھیڈدے، کدیں ٹُردے دُھوڑ اُڈا
اسیں بھولے وانگ کبوتراں ، اسیں پاگل وانگ ہوا
اسیں اپنے آپ عبادتی، اسیں اپنے آپ خدا
فرحت عباس شاہ
**********************
رُتاں بدلن توں تھوڑا جیہا پہلے
*************
ساڈے شہروں ٹر گئے چنگے دن
ساڈی عمراں لے گئے نال
اسیں جھلّی فکر جوانی دی
ساڈے چٹّے ہو گئے وال
سانوں بھُل گیا رووَن دکھّاں تے
ساڈی اکھیں پے گیا کال
ساڈی اکھیں چانن ترس گِیاں
ساڈے لِسّے پئے گئے خاب
ساتھوں رُس گئے موسم خوشیاں دے
سانوں لڑ گئے پھُل غُلاب
سانوں ساون چھوڑ کے ٹُر، نَس گئے
ساتھوں دُھپّاں لَوِن حساب
**********************
اسیں رُنّے ترینہہ وِچ اکھیں دے
سانوں ہَس ہَس ویکھن تھل
اسیں گوڈیاں بھار سفر کیتے
ساڈی رستیاں لاہ لئی کھَل
ساڈی فصلاں پانیاں مار دِتی
ساڈی وستی چل گئے ھَلّ
*************
اسیں کلّے رہ گئے جھوٹھیاں وچ
ساڈا لکھ کے لے گئے ناں
ساڈے پیریں جُتّی سفراں دی
ساڈے سِر تے دُھپ دی چھاں
چا ہتھّاں نال بنیریاں نُوں
اسیں لبھدے پھرئے کاں
*************
اسیں ڈاڈھے اوکھے ساہ لَو یے
ساڈے سینے دے وچ کِل
اِتھے دلّاں دے اندر زخم ہووَن
ساڈے زخماں اندر دل
کدیں آپے پٹیاں بَنھ بَویے
کدیں آپے بَویے چھِلّ
*************
ساڈے شہروں ٹر گئے چنگے دن
ساڈی عمراں لے گئے نال
فرحت عباس شاہ
**********************
چل اوڈ وے کاواں
*************
چل اوڈ وے کاواں کالیا
تیرا دل وی کالا نیل
ساڈے روز بنیرے بولنئیں
سانوں دینئیں روز دلیل
*************
چل اوڈ وے کاواں بھَیڑیا
تیرے گل سلیٹی وَنگ
ساڈے ٹُر گئے یار جہان تُوں
ساڈا جیون کر گئے تنگ
*************
چل اوڈ وے کاواں جوگیا
اَج جا سجنی دے کول
اوہنوں آکھ نی ہیر سیالنی
سانوں مِٹیاں وچ نہ رول
*************
چل اوڈ وے کاواں دَردیا
تینوں سمجھ نہ سکَّن لوگ
تیری اپنی جند مصیبتاں
تیرے اپنے دل اِچ روگ
*************
چل اوڈ وے کاواں بیلیا
کوئی آس امید لَوَا
تیرے نال بنیرے رونقاں
تیرے نال رُکھاں دا بھَا
*************
چل اوڈ وے کاواں جھوٹھیا
تُوں لکھ ٹھگاں دا ٹھگ
اِنجے جھوٹھا موٹھا بولنئیں
ساڈے سینے لینئیں اَگ
*************
چل اوڈ وے کاواں وَسدیا
چل اُوڈ رل اپنیاں نال
اسیں اَج وہ کلیاں روونا
ساڈا کل وی ایہو حال
فرحت عباس شاہ
**********************
بُجھارت
دس فرحت شاہ اسیں کی کریے
ساڈا کوئی نہ لاوے مُل
اسیں نازاں پلّے ماپیاں دے
اَج گئے وٹیاں وچ رُل
کئی چنگے بھیڑے رَل مل کے
سانوں رَج کے پھیرَن جھُل
اِنج ہاسے ساڈے ہوٹھاں تے
جیویں قبراں اُتّے پھُل
اِنج ہنجو ساڈی اکھیاں چوں
جیویں موگھے جاوَن کھُل
**************
دس فرحت شاہ اسیں کی کریے
ساڈے شہر اِچ کالی رات
ساڈے رشتے ناطے بھیڑیاں نل
ساڈی ٹھگاں نل گل بات
ساڈے سِر تے چھبّا گِٹکاں دا
ہتھّ چھلڑاں بھری پرات
ساڈے کپڑے آ آ سب ویکھن
ساڈی کوئی نہ پُچھے ذات
سانوں ڈر گلیاں وچ سَد مارن
سانوں حدشے پاون جھات
**************
دس فرحت شاہ اسیں کی کریے
سانوں چین نہ امن قرار
کوئی بھانبھڑ بلدائے ہر راتیں
ساڈے سینے دے وچکار
سانوں رستے کھاون اَمدے ہن
ساڈے ساہ گھُٹدِن گھر بار
ہِک پیڑ اجیہی چُپ کیتی
کرے لہو دے وچ سُرکار
ہِک یاد اساڈے دل دے وچ
جیویں دو دھاری تلوار
**************
دس فرحت شاہ اسیں کی کریے
فرحت عباس شاہ
**********************
سُکھ دلے شک دا شک
وے چن
ساڈا کدیں نہ گھٹیا دُکھ
وے چن ساڈا کدیں نہ گھٹیا دُکھ
سُچّل بھوئیں تاں کلّر کھا گئے
خالی ہو گئے رکھ
شیشہ ڈٹھیاں مدتاں ہوئیاں
بھُل گئے اپنا مُکھ
انِج لگّے جیویں بال کھڑیجا
لبھدے پھرئیے سُکھ
وے چن ساڈا کدیں نہ گھٹیا دُکھ
وے چن ساڈا کدیں نہ گھٹیا دُکھ
فرحت عباس شاہ
**********************
میری بُکّل دے وِچ چور
ساڈی نیتاں پئے گئے چور
سجن ساڈہ نیتاں پئے گئے چور
مسجد دے وچ مُلاں وسّے
رب وَسّے کِت ہور
سجن ساڈی نیتاں پئے گئے چور
جنگلاں دے وِچ سَپ پئے نچَّن
تھلّاں دے وِچ مور
سجن ساڈی نیتاں پئے گئے چور
پیریں پالئی سُکھ دی جُتّی
مَٹھّی پئے گئی ٹور
سجن ساڈی نیتاں پئے گئے چور
اکھّیں دے وِچ سُورج لتھّا
گھور انھیرا گھور
سجن ساڈی نیتاں پے گئے چور
فرحت عباس شاہ
**********************
فقیری
چُپ دی دُھپ اِچ ساڑ دِلے نُوں
چُپ دی دُھپ اِچ ساڑ
ہِک ہِک کر کے آکڑ دل دی
پیراں ہیٹھ لتاڑ
جگراتے دے ڈیوے بال کے
یاد دے بانس تے چاڑ
چھوٹی چھوٹی مرضی یار دی
دُوروں بہہ کے تاڑ
وڈّے وڈّے راز دی ہوندی
چُپ دے ہتھ اِچ ناڑ
چُپ دی دُھپ اِچ ساڑ دِلے نوں
چُپ دی دُھپ اِچ ساڑ
فرحت عباس شاہ
**********************
سانُوں دُور دِسیندے راہ
اسیں کمّی ویکھے تختیاں تے
اسیں رُلدے ویکھے شاہ
ساڈے زخم اَساں نل ضِد کر کے
ساڈی مُکّن نہ دیندے چاہ
کی گنتی کریے سَدھراں دی
ساڈے مُکدے جاندے ساہ
اسیں بن گئے رستے جنگلاں دے
ساڈے سینے جم پئے گھاہ
کئی وار ہنیریاں رَل مِل کے
ساڈے گل اِچ پایا پھاہ
سانُوں دُور دسیندے راہ سجن
سانُوں دُور دسیندے راہ
فرحت عباس شاہ
**********************
بالڑے بُڈھڑے
سانوں تھاں نہ لبھّے کوئی
وے اَج سانوں تھاں نہ لبھّے کوئی
اسیں کالیاں نیل اخباراں پڑھ پڑھ اکھیوں انھّے ہوگئے
ساڈے مُڑوی نا بدلے دینہہ
روز ہک تخت دا تختہ ہووے
اَگ نوں لگّے اَگّ
مَتھیاں اُتّے جمنّ راتاں
ڈیوا کوئی نا بَلّے
اَسماناں دے وَل ویکھن آلیاں
گِچیاں تھک کے تَلّے جھُکیاں
سینے کھاڈیاں چُبھن
مٹّی کھَٹ کھَٹ بازو بھُر گئے
دُھپّے سَڑ سَڑ جند
ساڈی دُھپّے سڑ سڑ جند بھُر گئی
سانوں چھاں نا لبھّے کوئی
وے اج سانوں چھَاں نا لبھّے کوئی
اسیں نِکیاں لاء دے تھَن ترُ ٹّے
نالے نیندراں دے وچ وِچھڑے
ودے تَتیاں پَکیاں، ہتھراں اُتّے سِر رَکھ سمدے
ہاں نا لبھّے کوئی
وے اج سانوں ہاں نا لبھّے کوئی
فرحت عباس شاہ
**********************
مینوں ہویا درد نویکلا
مینوں ہویا درد نویکلا
اَکھ رووے نا
اَکھ رووے نا اَکھ رووے نا
دِل ہسّے نا
میرا شہر اِچ ڈھول گواچیا
کوئی دَسّے نا
میں اوکھی لبھّی چاننی
کوئی کھسّے نا
میری اَگّے جِند ملوکڑی
وَٹ کسّے نا
بہوں اوکھے دلدل عشق دے
کوئی پھّسے نا
میں ساری عمر مناونا
جسے رسّے نا
ہک واری جَد دِل لا لوے
مُڑ نسّے نا
فرحت عباس شاہ
**********************
ویلا
سُنجیاں سڑکاں، سُتّے رستے تے بھَڑ بھُنجیا گلیاں ویکھ کے
اَکھ پروُن بنائی
سجن اسیں اکھ پروُن بنائی
اسیں اَکھ پروُن بنا کے بیٹھے
سانوں ہنجُو پنن نہ دیوے
سانوں ہنجُوپنن نہ دیوے
ویلا کھیڈے ہر ویلے
ساڈے کچّے پکّے دھاگیاں نل
سانوں تانی اونن نہ دیوے
نالے کنّاں دے وِچ
ایڈی زور دی چیکاں مارے
کلیاں بہہ کے دُکھی روح دِی
چُپ وی سُنن نہ دیوے
فرحت عباس شاہ
**********************
پرچاون
میں صدقے جاواں دل بھولا
تیری ہک ہک رات دے دُکھ توں
کدیں آپے اوھدیاں راہواں وچ
بن باہئیں سِک صحرا دی
کدیں چن اِچ اکھیاں ٹنگ باہئیں
کدی لڑ پھدہ باہئیں چُپ دا
کدیں کنڈے چُننئیں ہوٹھاں نل
اوہدے ہجر فراق دے رُکھ تُوں
میں صدقے جاواں دل بھولا
تیری ہک ہک رات دے دُکھ تُوں
فرحت عباس شاہ
**********************
وے شام نراض نہ کر
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
کسے ہتھّ وچ ونگ گلابی
ناں غزل تے شکل کتابی
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
کسے ہتھ ریشم دا ڈورا
گل مٹھی تے دل دا کورا
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
کِسے ہتھّ کنڈیاں دی واڑ اے
گھر ڈھولے باجھ اُجاڑ اے
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
کِسے ہتھّ وچ پھُل غلاب اے
تیھوں وِچھڑ کے جِند عذاب اے
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
کِسے ہتھّ وِچ اُن دا گولا
گَل گَل تے رُسدائے ڈھولا
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
کِسےہتھّ چاندی دی ونگ اے
ساڈے نال نصیب دی جنگ اے
وے شام نراض نہ کر
شالا چن دا حُسن ہڈھاویں
وے شام نراض نہ کر
فرحت عباس شاہ
**********************
کھُوہ پیا وگدا
کھُوہ پیا وگدا نی کھُوہ پیا وگدا
لکھّاں وچوں ہِکو میرا ڈھول سوہنا لگدا
نی کھُوہ پیا وگدا
کھُوہ پیا وگدا نی کھُوہ پیا وگدا
رات دے ہنیرے وِچ ماہی پیا جگدا
نی کھُوہ پیا وگدا
کھُوہ پیا وگدا نی کھُوہ پیا وگدا
بوسکی دے چولے تھلّے لاچا سوہنا لگدا
نی کھُوہ پیا وگدا
کھُوہ پیا وگدا نی کھُوہ پیا وگدا
ماہی دے اجھاکے نل چن پیا ٹھگدا
نی کھُوہ پیا وگدا
کھُوہ پیا وگدا نی کھُوہ پیا وگدا
ڈھول دے بغیر دل رہ نیوں سکدا
نی کھُوہ پیا وگدا
فرحت عباس شاہ
**********************
اکھّیں اِچ کھُوہ گِڑدا
اکھّیں اِچ کھُوہ گِڑدا
کوئی لاچا سہیلی دا
ڈھول دی ہر گل تے
شک پوے پہیلی دا
اکھّیں اِچ کھُوہ گِڑدا
کئی بارشاں ہَڑ لاون
جِتھّے ساڈا ڈھول بَوَہے
اُتھّے بدلیاں جھڑ لاون
اکھّیں اِچ کھُوہ گِڑدا
کوئی کپڑا دھو لینا
دنیا توں لُک لُک کے
تیری یاد اِچ رو لینا
اکھّیں اِچ کھُوہ گِڑدا
کوئی کالیاں راتاں نے
ڈِھڈھ نل سُچّا ہے
باقی سبھ گل باتاں نے
اکھّیں اِچ کھُوہ گِڑدا
تینوں کتھّے پکاراں گا
شام گزردی نئیں
کِویں عمر گزاراں گا
فرحت عباس شاہ
**********************
میں اُس ڈھولے دی منگ
اکھّ اِچ جس دے تارے بھکھدے
ہتھ چانن دی ونگ
میں اُس ڈھولے دی منگ
رَتّے لال انار لُکا کے
لے گئے جس دا رنگ
میں اُس ڈھولے دی منگ
جِس دی خاطر کیتی دل نے
سبھّ دنیا نل جنگ
میں اُس ڈھولے دی منگ
جس دی خاطر عمراں ساری
کٹّی بھکھ تے ننگ
میں اُس ڈھولے دی منگ
جس دے بعد وچھوڑے والیاں
شاماں مارن ڈنگ
میں اُس ڈھولے دی منگ
فرحت عباس شاہ
**********************
ہو ویسیا جگ بے زار وے کسے نل پیار نہ کر
مُڑ چلنا نئیں نکار وے کسے نل پیار نہ کر
کیسے سوہنے دے مَجھ وچ لاچا
ساتھے کیتا لیکھ دِھگاچا
سانوں چاسٹے اُس بے جاچا
ساڈا لبھیا یار گواچا
وے کسے نل پیار نہ کر
کِسے سوہنے دے ہتھ وِچ وَڑیاں
کئی وار دِلے نل لڑیاں
چھڈ گِنن چھتاں دیاں کڑیاں
مینوں دیندائے سو سو تڑیاں
وے کِسے نل پیار نہ کر
کِسے سوہنے دے گل وِچ پَرنا
ہِک اللہ دی ذات توں ڈرنا
اساں منناں تے ڈھول مُکرنا
بہہ ویسوں مار کے دھرنا
وے کِسے نل پیار نہ کر
ہو ویسیا جگ بے زار وے کِسے نل پیار نہ کر
مُڑ چلنا نئیں انکار وے کسے نل پیار نہ کر
فرحت عباس شاہ
**********************
دھمال
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
فقیرا نَچ، فقیرا نَچ
اوہ اوّل وی
اوہ آخر وی
اوہ سبھّو حق
اوہ سبھّو سچ
فقیرا نَچ فقیرا نَچ
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
نہ چھوٹی شے
نوں لاویں دِل
نہ چاویں سِل
فقیرا نَچ، فقیرا نَچ
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
تیری چاہت
تیری الفت
مرے لہو وِچ
مچاوے مچ
فقیرا نَچ، فقیرا نَچ
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
محبت سب
محبت رب
محبت سنگ
محبت کَچ
فقیرا نَچ، فقیرا نَچ
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
اے دُنیا وی
تے آخر وی
تے باقی وی
جے جاوے بچ
فقیرا نَچ، فقیرا نَچ
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
اوہ دل اندر
اوہ جان اندر
اوہ روح اندر
گیا ہے رچ
فقیرا نَچ، فقیرا نَچ
دھما دھم دھم
دھما دھم دھم
فرحت عباس شاہ
**********************
سُکّے دریا ڈھولا
سُکّے دریا ڈھولا
ساہ دا وساہ کوئی نا
کدیں ملن تاں آ ڈھولا
************
رات ہنیری اے
اَج چکوریاں نوں
تیری لوڑ ودھیری اے
************
کونج پیاسی اے
ہر پاسے جدائی اے
ہر پاسے اداسی اے
************
امباں دا بُور ہوئے
ڈھول مسافر دی
ہر مشکل دُور ہوئے
************
کدیں لگّی نہ لُو ڈھولا
کچّے انار وچوں
آوے تیری خُشبو ڈھولا
************
گرم تندور ہوندے
دِل دے وس پے کے
وڈّے وڈّے مجبور ہوندے
************
پکّی مکئی ماہیا
جھات محبتاں دی
ساڈی رُوح اِچ پئی ماہیا
************
بخت نصیب ہونھّی
نیتاں دا چنگا ہیں
شالا تخت نصیب ہونھّی
فرحت عباس شاہ
**********************
مختصر نظماں
**********************
دُوجھا پاسا
رات نمانی
عیب کجیندی لوکاں دے
فرحت عباس شاہ
**********************
اپنے آپ نُوں مشورہ
اَج سَبھ دنیا نُوں بھُل کے رو
ہک یار دی یاد اِچ کھُل کے یارو
فرحت عباس شاہ
**********************
سُنج
اِنج لگدائے
جِویں سُتّے سئیں گئے
لوکی
ہیٹھ نصیباں دے
فرحت عباس شاہ
**********************
ضمیر
اسیں اپنے آپ دے مجرم ہوئے
کَٹدے پھِرے سزا
اَنھّیاں وانگ تلاشی لویے
بیٹھے مال کھڑا
فرحت عباس شاہ
**********************
اَندر بھکھدے سورج
ساوے رُکھ
تے
پکیاں چھتّاں
ڈک نا سکیاں
اَندر والی دُھپ
فرحت عباس شاہ
**********************
حیاتی
اَندروئی اندر بدّل وسّے
چھَاں لگّے نہ دُھپ
خوشیاں دے وچ کنڈے چُبھّے
دُکھ ہَسّے، سُکھ چُپ
فرحت عباس شاہ
**********************
راتاں تے اکھّیں
رات گزاری
خاباں دی کنڈیاری دے وِچ
نیندر ہوئی پَروُن
اکھ کھولاں تے کھول نا سکّاں
پِپڑیں جمیا خون
فرحت عباس شاہ
**********************
دل منّی گَل
لُچیاں سوچاں کُفر سِکھاون
لہو دے وِچ آ رچیاں
چنگی راہسیں آکھ سہیلی
میں جھُوٹھی سب سچیاں
فرحت عباس شاہ
**********************
دل دا سجدہ
ہِک مسجد وِچ پتھراں لَبھدی
ہِک وسدی وِچ متھّے
مَتھّے وِچ دو چار دِدسیون
پتھراں وِچ کئی جتھّے
فرحت عباس شاہ
**********************
دین دے اوہلے
گندیاں آن مسیتاں مَلیاں
چُنڈِیں، بھَرن بُرود
دِل دِل دے وِچ اگّاں لاون
ہوٹھیں پڑھن درود
روک مسیتوں بالی بچّے
مُول بنے نا سُود
فرحت عباس شاہ
**********************
دُنیا دار
حِرَص ہَوَس دی سُولی اُتے
اپنے آپ نُوں ٹنگیا
نیچ تو نیچ دے کولوں وی جا
آنّا ٹُکّا منگیا
اپنے آپ نوں کوڑھا کردیاں
تھوڑا وی نہ سنگیا
بد رنگی وِچ رنگیا نی میں
بد رنگی وِچ رنگیا
فرحت عباس شاہ
**********************
فَرَق
کدّھاں اُچیاں
سوچاں جھِکیاں
کِیویں ماراں سَدّ
اکھّیں وِچ ہَنیرے لتھّے
دِل دے وِچ مُر تَدّ
ظرفاں دے وِچ فرق ذرا وِی
لکھ حداں دی حد
میں کیوں ماراں سَدّ
فرحت عباس شاہ
**********************
اَوکھ
جیون اوکھا
میل کچیلیاں کپڑیاں دے نل جیون اوکھا
سستا لگدا مُل
ہسنا اوکھا
ہِک واری بس ہَس سکدا اے
ہوئے جیڈا سوہنا پھُل
لبھّن اوکھا
لَبھدے لَبھدے اَنھّے مُورے
گئے ریتاں وِچ رُل
فرحت عباس شاہ
**********************
کھوج
دل دی اَگ
سانوں رب ملاوے
جتنا دُور دسیوے
ڈھوڈھیاں ڈھوڈھیاں گل ہَتھ آوے
جتنی ڈھوڈھ کریوے
گھر بیٹھن نل کُجھ نا لبھّے
اصل اَصیل کھڑیوے
فرحت عباس شاہ
**********************
اَوکھیاں منزلاں
ہِک اوکھا ویلا جمن دا
ہِک اوکھا وقت وفا
ہِک اوکھی منزل ڈھوڈَھن دی
ہِک اوکھی اگلی اُس تُوں
ہِک خالی واپس ہووَن دی
ہِک اوکھی منّن قضا
فرحت عباس شاہ
**********************
چانن تے ہنیرا
مینوں جگ لبھیا
مینوں جگ لبھیا
میں بیٹھا رب کھڑا
میں بھُلیا وِچ دُکاناں دے
میں ڈَھٹھّاں وِچ کھتاناں دے
میں وِچ ہنیرے بتّی بال کے دنیا والی
دِتّی رات ودھا
فرحت عباس شاہ
**********************
اَنھّ
سانوں آکھے کون
تے پُچھے کون
تے دسّے کون
ساڈی وَکھری وَکھری سُونہہ
اسیں تَرُٹے بھَجّے گھُوگھے جئے
ساڈی اَکھّ، نہ نَک، نہ مُونہہ
فرحت عباس شاہ
**********************
نثری نظماں
**********************
جِندڑی موت
دل نوں اتنا سخت نہ کر
بھانویں کِدائیں جا نہ آ
پر کوئی بُوہا تاں کھُلّا رَہن دے
جِندڑی کِسے نل ونڈیا نا ونڈ
موت ونڈنی بڑی ضروری ہے
بھونویں دشمن دا وِی کیوں نا ہووے
جنازہ کلّا چَنگا نئیں لگدا
فرحت عباس شاہ
**********************
گھابر
اُچیاں تے لمیاں بنیریاں دے شہر اِچ
کِس کِس گھر اِچ
جھاتی کِویں پاواں
سدّ کِویں ماراں
سُنجیاں تے بھَڑُنجیاں راہواں دے شہر اِچ
تیری آس دا خیما کِتھّے لاواں
دِل کِتھّے رکھّاں
اکھّیں کِتھّے گڈّاں
آپ دھڑاپی دے مارے ہوئے شہر اِچ
کِس گُنگے تے ڈورے دی بانہہ پھَدّھاں
کِس اَنھّے دی راہ ڈَکُاں
کِس کِس تُوں پُچھّاں
میں تینوں کِتھّے لبھّاں
فرحت عباس شاہ
**********************
کوئی ہور ٹونا کر
بھولیا لوکا
بس کر
کاغز کالے کر لئیڑں نل
دُکھ مِردا نئیں
صرف ساہ ہار جاندئے
ہُسڑِیاں ہویاں گلّاں
سینے اِچ لکیراں لیک دیندئین
تے ترٹیاں ہویاں سوچاں سِر اِچ
کوئی ہور ٹونا کر
کسے ہور پاسے ٹُر
اس سُنجے سَلَخنے دُکھ نوں
کسے ہور شئے نل مار
فرحت عباس شاہ
**********************
ہوون نا ہوون
پنجر نُوں چونڈدے ہوئے کاں
اَکھ اِچ لیہہ آون آ لا دُکھ پڑھ سکدے تاں
مُڑوی ناں پڑھدے
ہنجُو پیون نال ترینہہ نئیں مُکدی
وچھوڑا خوشی نئیں دے سکدا
دل دے خلاف فیصلہ
دل کِویں مَنّے
فرحت عباس شاہ
**********************
بے وسّی
تیرے مگروں
میں جس رات نُوں
اپنے تھکّے ہوئے موڈھیاں تے چا کے
گوڈیاں بھار
پھِردا وَدَاں
مینوں تیری اَن ڈِٹھّی جھُگی اَل لئے نسدی ہے
مینوں زورا زوری لئے نسدی ہے
نالے مینوں چابک مریندی ہے
نالے مَیئتھے ہسدی ہے
فرحت عباس شاہ
**********************
اَن ڈِٹھّی
لگدائے جویں نَساں اِچ اٹک اٹک کے ٹُردے لہو نے
کسے شئے نوں جپھّا ماریا ہویائے
یا ناڑاں اِچ لُکّی بیٹھی کسے شے نے
لہو دا لَڑ پھَدھ لیائے
ساہ ڈکن آلیا چیزاں
ہمیشہ وجود دے اندروں سَٹ مَریندئین
ویلا پہلے دابے اِتبار اے
تقدیر دشمناں نل رَل گئی اے
تے ساہ کدیں وی وس اِچ نئیں ہوئے
فرحت عباس شاہ
**********************
پچیائی
سواہ وانگوں بُجھے ہوئے دِل دے مُصلّے اُتّے
سُکیاں تے سڑیاں ہویاں نمازاں ولیٹ کے
گَڈھ سِر تے چائی وَداں
میں تیرے مَتھّے کِویں لگّاں
فرحت عباس شاہ
**********************
ہنیرے
راتاں دے کالے تے بیگانے ہنیریاں وِچ
کولیاں نال ساڈی حیاتی لکھن آلیا
اِنج تے غیراں نال وی نئیں کرِیندی
بھیڑے نصیباں دی کدھ اِچ سِرجا وجدائے
اَکھّ کھُلّے ہِکّا گل اے
راہ لبھّے ناں لبھّے ایہہ وی ہکّا گل اے
ہنیرے ہمیشہ چوردی کدھ تے وٹّا رکھدِن
فرحت عباس شاہ
**********************
دل دے ہتھ مہار
دل دے ہتھ مہار دے کے
واپس مُڑنا
کس دے وَس
اَکھ راہ نئیں ویکھ سکدی
تے پیر کنڈے
ٹُردیاں ٹُردیاں
عمراں لگھ گئیاں
نہ پَدھ مُکّے
نہ راہ لبھّے
دل دے ہتھ مہار دے کے
اسیں عقلاں کھُوہ چا پائیاں
کُجھ دَسّے تاں دل
کُجھ نہ دَسّے تاں وی دل
رو رو کے سینا دھوتا
تے جاگ جاگ کے وچھوڑے
راتاں دے گل لگ لگ
اسیں کتنی واری سو سو وین کیتے
صبح سویر دا متھّا چُم کے
روز اپنے آپ نُوں
نویں مصیبت دے ہتھ ٹوریا
روز نویں توں نویں چُلہے دے مُنہ اِچ
اپنے بُت نوں سڑدیاں ڈِٹھّا
پِنڈے دے گز نل
تتّے تے بَلدے ٹبّے پئے ناپے
بُکّاں نال ونڈے دریا
ڈاڈھا شہ زور ہائی
اُس پاسے لے ٹُریائے
جِدے ٹھڈی ہوا وی نئی گھُلدی
عجیب حالت اے
نہ اپنی مرضی اے
نہ وَس اے
فرحت عباس شاہ
**********************
شالا کِسے نُوں ناں لگّے
بُجھی ہوئی اَگ دا سیک
فرحت عباس شاہ
**********************
اختتام
**********************
فرحت عباس شاہ
**********************
